| Op de bres voor de natuur |
Op Leonoor deelt en heelt voor berichten over het bijzondere contact met haar moeder (een drama en een wonder) op Facebook |
|
|
Op de bres voor de natuur Janneke van Beuzekom - van Veen (6 maart 1932 - 18 mei 2019) groeide op aan de Lek in Langerak. Haar vader had een maalderij. Haar moeder en tante zongen als ze de was deden die vervolgens in het gras te bleken werd gelegd. Het was een idyllische omgeving waar Janneke de liefde voor alles dat groeit en bloeit met de paplepel ingegoten kreeg. Op weg naar de kweekschool nam ze dagelijks het pontje om de rivier over te steken. Daar ontmoette ze haar echtgenoot die voor de gemeente werkte en ook volkstellingen deed. Janneke trouwde, kreeg vijf kinderen en nam de opvoeding volledig voor haar rekening. Ze verhuisde vele malen omdat haar echtgenoot als gemeenteambtenaar naar een steeds grotere stad werd overgeplaatst. Toen ze in de jaren zeventig in Den Haag kwam te wonen hoorde ze van Groningse huisvrouwen over de vissen in de sloten die massaal stierven door de fosfaten uit de wasmiddelen. Janneke trok zich het lot van de natuur aan. Ze had zich in de hervormde kerk al sterk gemaakt voor de vrouwenemancipatie en had inmiddels enige ervaring in het opkomen voor haar idealen. Om iets te doen aan de fosfaten richtte ze, met een vriendin, het comité 'anti witter-dan-wit' op. Janneke maakte een foto waarop verpakkingen van fosfaatvrije wasmiddelen stonden afgebeeld zodat consumenten met de foto in de hand een winkelier eenvoudig konden verzoeken die wasmiddelen in het assortiment op te nemen. De actie, vanuit de Poorterstraat in het Benoordenhout, was een doorslaand succes. Huisvrouwen vroegen de foto massaal aan, waarna Janneke een grote briefkaartenactie startte. Ze ging ook met haar 'anti witter-dan-wit comité' de straat op. Talloze vrouwen sloten zich aan bij demonstraties op het Binnenhof. Toen dat nog niet genoeg bleek te zijn, ging ze met een klein clubje naar Noordwijkerhout om een milieucongres van minister Ginjaar te verstoren. Janneke en het comité liepen met een waslijn en een koperen bel, 'om aan de bel te trekken', naar binnen. Ginjaar nam de actie serieus. De minister zou in 1985 de fosfaten in wasmiddelen verbieden. In Den Haag maakte Janneke zich sterk voor de jaarlijkse Jom Hasjoa herdenking op het Rabbijn Maarsenplein waarbij wordt stil gestaan bij de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog. Ze verzorgde onder meer de bloemen. Janneke had niet alleen oog voor grote thema's als wereldvrede en milieu maar ook voor kleine dingen. Op dit moment bloeien er overal in de stad, langs stoepen en muurtjes, stokrozen en koekoeksbloemen die Janneke ooit zaaide. Haar straatkruid, zoals ze de bloemen noemde, zorgde voor schoonheid. Iets dat nodig is in het menselijk bestaan, vond Janneke. Jarenlang fietste ze naar clubhuis de Mussen in de Schilderswijk Nederlandse les te geven. Haar echtgenoot maakte zich weleens zorgen als ze in het donker weer naar huis toe fietste, maar Janneke liet zich niet tegenhouden. Later werd haar op straat weleens een vrolijk 'Aap Noot Mies!' nageroepen door een voormalige leerling. Na een moeilijke periode van afnemende gezondheid overleed de voorvechtster van de fosfaatvrije wasmiddelen Janneke van Beuzekom - van Veen op 87-jarige leeftijd. |
